NIETS IS WAT HET LIJKT
De terugkerende gesprekken met een jonge intelligente, ambitieuze vrouw die door de ogen van een ander bezien, al veel heeft bereikt in haar leven, maken mij er steeds weer van bewust dat “niets is wat het lijkt”. Afgestudeerd promovendi, een vriendelijk overkomen en altijd bezig met het leven voor een ander aangenaam te maken. Een ambitieuze vriend, die hard werkt net als zijzelf. Achter deze waarneming gaat echter een innerlijke werkelijkheid schuil, die ongekend genadeloos, kwellend en bovenal doodvermoeiend en uitputtend is. Daar gaan onze gesprekken over, over haar dagelijkse leven en alle ogenschijnlijke subtiliteiten die een onwaarschijnlijk destructieve invloed op haar leven uitoefenen. De kwellingen uit haar verleden die zij dagelijks trotseert, omdat die de kern vormen van haar programmering, waarin transgenerationele processen een duidelijke plek innemen. Dit manifesteert zich iedere dag weer in de meest simpele gebeurtenissen, die haar gevaarsysteem activeren en wellicht voor een ander onzichtbaar en nietszeggend zijn.
De grootste dreiging in haar leven wordt gevormd door de nabijheid van haar medemens, die voortdurend een alarmsignaal in haar doen afgaan, omdat daar de oorsprong van het grootste gevaar is gelegen. Rationeel gezien is er in het hier en nu geen sprake meer van de angst om niet te overleven, maar emotioneel gezien is er onafgebroken een hyperalert systeem actief, dat zelfs in haar slaap over alert blijft. Dat het gewone dagelijks leven een uitputtingsslag vormt dat voor iedereen onzichtbaar is, vormt onmiskenbaar haar grootste belemmering en frustratie. Haar leven vormt een ware dagelijkse uitputtingsslag en de eenzaamheid in het onzichtbare lijden dat ze ervaart is schrijnend. Het is meer overleven dan leven. De fantasie over wie ze is en geweest zou kunnen zijn, als deze belemmeringen geen overheersend onderdeel van haar dagelijkse leven meer zouden zijn, toveren een invoelende glimlach op haar vermoeide gelaat.
Hoe kunnen we dit proces van transgenerationeel beschadigen een halt toe roepen en onszelf en het grotere geheel een beter perspectief bieden? Ons veelal onzichtbare menselijke lijden wat in het hier en nu plaatsvindt, is onder invloed van een veel bredere context tot stand gekomen. Een context waarin historische, economische, geografische, lokale en familiaire omstandigheden hun invloed uitoefenen. Irrationele angsten, psychologische en fysieke problemen kunnen door het ontdekken van de parallellen tussen ons eigen leven en het leven van onze voorouders worden begrepen. Mysteries waarom dingen gebeuren en zich herhalen, geërfde ‘pech’ en oude gevoelens van schuld en schaamte en de zonden van onze voorouders kunnen worden begrepen en gevoeld.
De theorie van de voorouderlijke “onzichtbare loyaliteit” ,verschuldigd aan vorige generaties maakt dat we onbewust onafgewerkte gebeurtenissen blijven re-ensceneren, weliswaar in andere verschijningsvormen. Het lijden door onafgemaakte gebeurtenissen in ons eigen leven wordt in het onbewuste geheugen opgeslagen en voort geleefd door volgende generaties. De meeste familiaire problemen zijn een stuk langer aanwezig dan iemand zich ooit kan bedenken. Generatie na generatie, worden emotionele en gedragsmatige imprints voortgeleefd. Ook geheim gehouden familiedrama’s worden verbazingwekkend nog steeds weergegeven in opeenvolgende generaties, opgesloten in het onbewuste geheugen. Deze reeks van onbewuste instructies zijn de antwoorden die de meeste erfelijke negatieve gevoelens, irrationeel gedrag en repetitieve traumatische gebeurtenissen begrijpelijk maakt.
Door de onopgeloste erfenis van onze voorouders zichtbaar te maken en er ons licht op te laten schijnen door het in ons bewustzijn te brengen, kunnen we het proces van beschadigen een halt toe te roepen. Kwesties van leven en dood worden door de wijze waarop herinneringen aan vroegere, onopgeloste trauma’s en conflicten worden doorgegeven aan toekomstige generaties, bloot gelegd. De ellende komt uit, het onbewust herbeleven van vergelijkbaar onafgewerkte situaties en geërfde emotionele bagage, voort. De wortels van huidige trauma’s kan zo worden begrepen. De cyclus eindigt wanneer we de terugkerende familiekwesties erkennen en blootleggen. Generatie na generatie smeken deze onopgeloste kwesties om voltooiing, om opnieuw of eigenlijk alsnog opgelost te worden, zodat de beschadigende gebeurtenissen vervagen en voor goed een halt worden toegeroepen.
Als we deze verschijnselen vanuit een bredere context van het gezin bekijken, waarin de psychologische en economische geschiedenis, verborgen familie loyaliteiten, rampzalige gebeurtenissen, zoals oorlog, ondraaglijke trauma’s, onrechtvaardige dood (moord, suïcide, genocide), (familiair)seksueel misbruik en familiegeheimen een rol spelen, maken we de zich herhalende cyclus van het proces van beschadigen inzichtelijk. We zijn tegelijkertijd gevolg als oorzaak, doordat we leven in het kader van een onzichtbaar web, dat we ook helpen te weven.
Het goede nieuws is dat we zelf invloed kunnen gaan uitoefenen, door de focus naar binnen te richten en te werken aan ons eigen proces van emotionele groei. Als we onze waarneming verbreden en het openstellen voor een dieper bewustzijn, dan krijgen we een beter inzicht in de herhalingen en toevalligheden in onze familie geschiedenis en de weerslag daarvan in ons huidige individuele en relationele leven. We worden ons meer bewust van wie we zijn en wie we zouden kunnen zijn, als deze beschadigingen worden blootgelegd en opgelost.
Als we beter kunnen begrijpen hoe we kunnen ontsnappen aan de onzichtbare keten van blokkades als gevolg van trauma’s en andere indringende gebeurtenissen in de geschiedenis van onze families, dan kunnen we de onnodige herhalingen van moeilijke situaties stoppen. Wij blijven lijden onder gebeurtenissen en trauma’s van onze voorouders, wanneer we er niet voor kiezen om die in ons eigen leven onder ogen te komen en te verwerken. We hebben, zogezegd een keuze om uit deze cyclus van beschadigen te stappen als wij ons die verborgen patronen bewust worden en negatieve, zich herhalende ervaringen kunnen inzetten ten behoeve van ons eigen emotionele groeiproces.
Wil je aan de slag met het oplossen van je eigen emotionele blokkades, de regie terug in eigen handen nemen en zelf aan de slag gaan met tools die ik je aanreik om de cirkel van transgenerationele overdracht te doorbreken? Het mooiste cadeau dat je jezelf en je omgeving (kinderen, partner) kan geven is te werken aan je eigen proces van emotionele groei. Neem vrijblijvend contact op voor een kennismakingsgesprek of stuur een mail naar info@ceranade.nl.